Een bericht op twitter deze week over een artikel waarbij de wijnen uit de nieuwe wijnwereld werden geprezen. Hierbij werd verwezen naar o.a. Argentinië, Chili, Zuid-Afrika en Australië.
Wanneer ik dit zo lees, dan roept dit bij mij altijd de vraag op “wat is dan de oude wijnwereld?” en waarom wordt dit altijd in een context geplaatst dat deze nieuwe wijnwereld de oude uitdaagt?
Als je bekend bent met de historie van de wijn, dan zul je wellicht weten dat de wijnbouw zijn oorsprong niet vindt in West-Europa
De oude wijnwereld
Als je bekend bent met de historie van de wijn, dan zul je wellicht weten dat de wijnbouw zijn oorsprong niet vindt in West-Europa (ook al doen West-Europese landen heel erg hun best om eenieder dat te laten geloven). De landen waar nu veelal het nuttigen nauwelijks meer plaats vindt door religieuze overtuiging, zijn veelal de landen waar van oudsher de wijn
verbouwd werd. Neem nu landen als Iran, Libanon, Egypte, Azerbeidzjan, Turkije en Georgië. Waarbij de laatste een uitzondering in het rijtje is, omdat daar het wijndrinken hand in hand gaat met de nationale identiteit en het maken van wijnen tot een kunst verheven is. Maar geen van deze landen wordt hier in Europe gezien als “de oude wijnwereld”. Veelal wordt hier met deze term verwezen naar landen als Frankrijk, Italië, Spanje en soms ook nog Duitsland en Oostenrijk.
Als liefhebber van wijnen met een stukje kennis van de historie van de wijn, begrijp je wellicht dat het misbruiken van deze term op mij wat arrogant doet overkomen. Maar ik geef o.a. Frankrijk wel de complimenten dat ze hun marketing goed voor elkaar hebben! Het past mooi in het rijtje naast tulpen uit Amsterdam, Hollandse aardappelen en Engelse Thee.
…daag Georgië eens uit en maak eens wijn op de manier dat deze ooit bedoeld was…
De uitdagers
Als we erkennen wat de echte oude wijnwereld is, dan moeten we ook opnieuw kijken wie nu de uitdagers zijn. Het zou logisch zijn als dit alle overige landen zijn, maar zo eenvoudig is het echter niet. Veel van de eerder genoemde landen uit de echte oude wijnwereld, hebben de wijnbouw achter zich gelaten of zijn deze zelf opnieuw aan het uitvinden. En logischerwijs kun je wel stellen dat landen als Frankrijk, Italië en Spanje de oude wijnwereld van hun troon gestoten hebben. Er valt dan ook weinig meer uit te dagen in de oude wijnwereld, behalve dan Georgië. De wijnproductie daar heeft een deuk opgelopen tijdens de Sovjet-periode, maar de kunst is er nooit verloren gegaan. Sterker nog, wijnen verbouwd met methodes zo oud als 8000 jaar worden nu ook voor verkoop beschikbaar gesteld. Er zijn artikelen te lezen waarin gesteld wordt dat men de wijnbouw daar opnieuw uitvind en druiven herontdekt. Maar in een land als Georgië moet men het onderscheid maken tussen wijnbouw voor eigen consumptie en wijnbouw voor de verkoop – de verkoop wordt herontdekt, de kunst van het wijn maken is er nooit verloren gegaan!
Ik zou eigenlijk eens tegen veel Franse, Italiaanse en Spaanse wijnboeren willen zeggen: daag Georgië eens uit en maak eens wijn op de manier dat deze ooit bedoeld was: volledig natuurlijk en zonder toevoegingen. Geen fermentatie opwekking, geen roer vaten en andere kunstjes (satellietbeelden voor perfecte oogstmomenten?!), laat de natuur haar werk doen in een Qvevri en proef de echte druif. En dan is het niet erg om weer een slechter of beter jaar te hebben (en dan meet ik het in kwaliteit, niet kwantiteit), dat is de charme van de wijn en dat wordt dan ook een echte uitdaging. Ik ben zeer nieuwsgierig naar de wijn welke dit zou voortbrengen.
Hopelijk kunnen we met zijn allen zorgen dat de echte oude wijnlanden de erkenning krijgen…
De erkenning
Het is jammer dat de echte oude wijnwereld niet meer algemeen bekend is, maar helaas wel begrijpelijk. Met meer dan 75% van de wijn verkopen die plaats vinden in een supermarkt (dat kunnen ook lekkere wijnen zijn, maar het verhaal ontbreekt erbij) kan men stellen dat het merendeel van de wijndrinkers niet geïnteresseerd zijn in het verhaal achter de wijn. Men is ook vaak niet bereid om meer dan een paar euro te betalen voor een wijn, vaker gaat het om kwantiteit dan kwaliteit. Dat is geen beklag, dat is de realiteit van de markt. Maar het is wel jammer dat hierdoor de historie van de wijn en de erkenning voor het land waar het allemaal begon, verloren gaat. Sterker nog, er verschijnen berichten in online media waarbij Georgië tezamen wordt genoemd met landen als Chili en Zuid-Afrika als land waar de wijn nu ontdekt wordt. Ik ben zelf geen Georgiër, maar kan mij voorstellen dat er veel Georgiërs zijn die in hun trots gekrenkt worden wanneer ze dit lezen. Hopelijk kunnen we met zijn allen zorgen dat de echte oude wijnlanden de erkenning krijgen die ze toekomen voor het ontdekken van de wijn waar wij zoveel van genieten.
Wiki: History of wine